Danimarka'daki Sunum Metni

30 Ekim tarihinde Danimarka'daki Play The Game konferansında gerçekleştirdiğim sunumun İngilizce metni yaklaşık olarak aşağıdaki gibidir. % 95 oranda birebir Türkçe çevirisi de metnin altında yer almakta: 

İNGİLİZCE 

"I’m Gamze Bal. I’m a sports journalist representing Bordomavi.net Supporters’ Union and coming from Istanbul, Turkey.

Today I will try to describe you the real situtation in Turkish football and inform you about what had really happened in Turkey in the last two years since the beginning of one of the biggest corruption stories of European football. I guess the scandal seems to be handled in a proper way from a distance. However, the truth is that: it does not.

There are various definitions for match fixing but what I like most is the one Graham Peaker, the UEFA  intelligence officer, used: in a poetical way, he describes match fixing as “cheating to lose.” However, in some parts of the world like Turkey, “the art of losing isn’t hard to master” if you possess three critical powers, which are:

Politics, Economics and Media.

The main party of Turkish match fixing scandal was holding all of these three and made really good use of them…

In July 2011, the police investigation uncovered an organized crime syndicate that was involved in fixing several games. Fenerbahce SK was at the center of the scandal, whose board members were charged with fixing 12 matches in spring 2011 which led Fenerbahçe to win the title ahead of Trabzonspor with an unbelievable 16 wins out of 17 games. Dozens of officials including Aziz Yildirim, chairman of Fenerbahce, were arrested and several players, managers and agents were also charged in match fixing probe. After a whole year, the criminal court gave its verdicts in 2^nd July 2012 and sentenced 21 suspects for manipulating the results of matches in 2010-2011. You can see some of the sentences behind.

Although the match fixing activities in Turkish Super League and second division were proved, the sport jurisdiction were manipulated to save the clubs from getting deserved sentences. The laws, regulations, instructions and reports were changed, activities of individuals and legal entities were differentiated and thereby the clubs benefited from the fixing activities of their officials were cleared which sounds unbelievable.

Fenerbahce and Besiktas were proven guilty as charged by the disciplinary bodies of the UEFA and they were punished. However, Turkish Federation is unwilling to readjust its unfair and unreasonable decisions due process of law.

We can narrow down the process of clearing the match fixer clubs with 3 decisive steps guided by both political and economical desires together with the help of corrupted media.

Turkish Football Federation was ruled by a former Fenerbahce board member, Mr. Mehmet Ali Aydınlar, while the scandal erupted. 6 months later, he resigned and told on several TV programmes that he did not want to be the president who relegated Fenerbahce and not surprisingly, he announced last week that he runs for presidency of Fenerbahce.

In February 2012, he was replaced by Mr. Yildirim Demirören, the chairman of investigated and convicted Besiktas JK. The vice president and manager of Besiktaş were sentenced to years in prison for match fixing offences and Mr. Demirören was leading the team while this corruption took place. In 2010-2011, during his presidency of Beşiktaş, he claimed that there was match fixing in Turkey and somehow Fenerbahce was supported illegaly to become champions. These words of him are still on the official web page of the club. But all of a sudden, when he became the president of federation, he has forgetten all... He was the name Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan appointed as the new leader of Turkish football…

Here I have to digress from my point a little to express the overall approach of Turkish politicians to the case. In November 2011, Turkish parliament gathered to amend the Sports Law no 6222 “The Prevention of Violence and Disorder in Sports” that came into effect just 7 months ago. Eventually, all sentences that penalise crimes in sports including mainly match fixing were reduced. This was a heartbreaking time for true football lovers since it was very obvious why the amendment were done in such a hurry…

First job of the new federation was to change the disciplinary committees. Members of Professional Football Discipline Committee and Ethical Committee were replaced. These changes followed by amendments of disciplinary codes that covered relegation punishments for match manipulation and attempts.

Fenerbahce officials, leading newspapers and journalists were forcing federation to change these regulations claiming that Turkish football economy would sink otherwise, I mean, in case of relegation penalties.

And in March 2012, Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan offered a suggestion to Michel Platini during UEFA congress in Istanbul. Mr. Erdoğan stated that individuals involved in match-fixing should face punishment, warning that sanctions against football clubs could mean punishment of millions of fans. This idea of the most powerful man in Turkey pointed the method of how the federation should solve the problem and keep the fixer clubs in top division.

As a matter of fact,  the federation respectively changed the Article 24 and then, in 30th April 2012, the code 58 crossed out the relegation penalty for clubs regarding “match fixing attempts.” Please pay attention to the detail… “Relegation penalty for match fixing attempts…” was crossed out of the discipline procedures.

President Demirören created a new term and claimed that “match fixing activities were not reflected in to the pitch.” His perspective, however, contrasts with UEFA Disciplinary Regulations and leading cases of CAS. 

In May 02, brand-new and guided Ethical Committee announced its final report and limited the match fixing activities with merely “attempts” ignoring the first report which said there were match fixing in 11 games and attempts in 3 others. As I said a few seconds ago, the relegation penalty for match fixing attempts were crossed out just two days before the new report :) The committee concluded that “alleged attempts to fix games had not altered the course of the matches.”

Later on, Professional Football Discipline Committee punished officials, players, managers and employees of 6 clubs over attempting to fix the results of matches although it claimed that professional clubs could not be blamed over individuals’ activities and cleared them all. "There is no reason for punishment since the elements of the alleged disciplinary violation have not materialised," the federation said in its statement. This irrational description of match fixing could mean the end of integrity, which is the most valuable commodity in sports.

As it is very clear, the renewal of federation and the interventions of politics reversed the match fixing storm and directed it in favour of Fenerbahce.

Recognized with their passion for the game, Turkish people are now feeling what they watch is not football, it is just a free theatre performed by million-dollar players. They lost their faith to the authorities in Turkey. Stadiums are full of posters and cheerings referring match fixing in almost every game and clashes between fans are very common. Trabzonspor fans, particularly, are expecting their title to be registered.

Tireless fans struggle to maintain their legitimate campaign against corruption in this lovely sport and try to keep the case on the agenda. They organize demonstrations in several countries of Europe and hold protests outside the headquarters of UEFA, FIFA and TFF. Millions of complaints are sent to UEFA and FIFA. Yes, UEFA excluded Fenerbahce and Besiktas from editions of European tournaments but the decision making process was inconceivably too long. The final verdicts are true but partial. UEFA is yet to make its decisions on individuals. The leading football authorities should act as soon as possible to kick corrupted figures out of Turkish football. In Poland, Germany, Italy, Portugal, Macedonia, Finland, Greece and many more European countries, match fixer clubs were relegated and the officials were banned for life from football. So we can ask here, what was the worse thing Olympiakos Volou has done to be relegated to the semi professional league in Greece? What did Juventus do so inexcusable? Does anyone remember Finnish football club Tampere United who was indefinitely suspended from football for accepting payments from a person known for match-fixing? Or let me ask in another way... What keeps match fixer clubs in top division in Turkey? How can Aziz Yıldırım still be the chairman of Fenerbahce officially? Why does UEFA play for time? Another question... What was the crime of Salzburg that was forced to play against Fenerbahce and lost its possible chance to play in Champions League? One can easily multiply the questions... But I don’t have that much time. I hope I made my point here.

In his work “Thoughts” Pascal states that – I’m quoting here, “We cannot give might to justice, because might has gainsaid justice and has declared that it is she herself who is just. And thus, being unable to make what is just strong, we have made what is strong just.”

This passage is the summary of what happened in Turkey in the last two years. The might of possessing political support, economical potential and media contribution determined what is just in Turkish football ignoring the crucial results it may lead to.

And now, as i said before, football authorities should act as soon as possible to settle the justice in Turkish football through law enforcement. Otherwise, the most popular game in sports will gradually become more of a fairy tale than a fair play in Turkey."

TÜRKÇE 

Merhaba, ben Gamze Bal. Gazeteciyim, Bordomavi.net taraftarlar birliğini temsil ediyorum ve istanbuldan geliyorum.

Bugün size Türkiye’deki gerçek durumu anlatmaya ve Avrupa futbolunun en büyük skandallarından birinin başından bu yana son iki senede Türkiye’de gerçekten ne olduğu konusunda bilgi vermeye çalışacağım. Zannederim ki skandal uzaktan bakıldığında doğru bir şekilde ele alınmış görünüyor ancak gerçek bu değil.

Bildiğiniz üzere şikenin birçok farklı tanımı var ancak benim en çok sevdiğim, UEFA yetkilisi Graham Peaker’ın tanımı. Kendisi şikeyi daha şiirsel bir biçimde “kaybetmek için hile yapmak” olarak tanımlıyor. Ancak dünyanın bazı bölgelerinde, Türkiye gibi, eğer şu üç kritik gücü elinizde bulunduruyorsanız, kaybetme sanatının üstesinden gelmek o kadar da zor değil. Bunlar:

Siyaset, ekonomi ve medya gücü.

Türkiye’deki şike skandalının baş öznesi bu üçlünün tamamını elinde bulunduruyordu ve hepsinden de iyi biçimde faydalandı.

Temmuz 2011’de, polis soruşturması birçok maçta şikeye karışan bir organize suç örgütünü ortaya çıkardı. Fenerbahçe kulübü skandalın merkezindeydi ve yöneticileri bahar 2011’deki 12 maçta şike yapmayla suçlanıyordu; sonucunda Fenerbahce, 17 maçta 16 galibiyetlik inanılmaz bir seri ile Trabzonspor’un önünde ligi şampiyon tamamlamıştı. Fenerbahçe kulübü başkanı Aziz yıldırımın da aralarında bulunduğu onlarca yönetici göz altına alınmış, birçok oyuncu, teknik director ve menajer de şike soruşturmasında suçlanmıştı. Bir tam senenin üzerine, mahkeme 2 Temmuz 2012’de kararlarını açıkladı ve 21 kişiyi 2010-2011 sezonu maçlarını manipüle etmekten ötürü cezalandırdı.

Türkiye süper ligi ve birinci ligindeki şike eylemleri kanıtlanmış olmasına karşın, sportif yargı kulüpleri hak ettiği cezaları almaktan kurtarmak amacıyla manipüle edildi. Yasalar, yönetmelikler, kurallar ve raporlar değiştirildi, kişiler ve kurumlar birbirinden ayrıldı ve böylece kendi yöneticilerinin şike eylemlerinden faydalanan kulüpler, kulağa inanılmaz gelse de aklandı.

Fenerbahçe ve Beşiktaş UEFA’nın disiplin komiteleri tarafından da suçlu bulundu ve cezalandırıldı. Ancak Türkiye futbol federasyonu verdiği adaletsiz ve mantıksız kararları hukuka uygun bir biçimde düzenlemek niyetinde değil.

Şike yapan kulüpleri aklama sürecini, siyasi ve ekonomik arzular ve kirli medyanın desteğiyle şekillenen üç temel adımla özetleyebiliriz.

Türkiye futbol federasyonu, şike skandalı patladığında eski Fenerbahçe yönetim kurulu üyesi ve tutkulu bir taraftar olan Mehmet Ali Aydınlar tarafından yönetiliyordu. Aydınlar 6 ay sonar istifa etti ve akabinde çeşitli televizyon programlarında Fenerbahçe’yi küme düşüren başkan olarak anılmak istemediğini ifade etti. Ve hiç de şaşırtıcı olmayan bir biçimde, geçtiğimiz hafta Fenerbahçe başkanlığı için adaylığını açıkladı.

Şubat 2012’de, Aydınlar’ın yerini Yıldırım Demiröre aldı. Demirören, ceza alan beşiktaşın başkanıydı. Beşiktaş’ın as başkanı ve teknik direktörü de şike suçlamalarıyla çeşitli yıllarda cezalara çarptırılmıştı ve bu olaylar yaşandığında Demirören kulüp başkanlığı yapıyordu. Kendisi, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın Türk futbolunun yeni lideri olmasını istediği isimdi.

Bu noktada biraz konudan saparak, Türk siyasilerin konuya genel yaklaşımını belirtmek istiyorum. Kasım 2011de, Türk parlamentosu toplanarak, henüz 7 ay önce yürürlüğe konan 6222 nolu Sporda şiddet yasasını değiştirdi. Bunun sonucunda, başta şike olmak üzere, tüm spor suçlarının cezaları düşürüldü. Hakiki futbolseverler için bu içler acısı bir durumdu size yasa değişikliğinin bu kadar alelacele yapılmasının sebebi çok açıktı.

Yeni federasyonun ilk işi disiplin komitelerini değiştirmek oldu. PFDK ve Etik komitesi üyeleri değiştirildi. Bunun arkasından, maç sonucunu etkilemek ya da teşebbüste bulunmak suçlarına yönelik küme düşme cezalarını da kapsayan disiplin maddeleri de değiştirildi.

Fenerbahçe yöneticileri, önde gelen gazeteler ve gazeteciler federasyonu bu disiplin kurallarını değiştirmeye zorluyor, aksi takdirde Türk futbol ekonomisinin batacağını iddia ediyordu. Yani küme düşme cezalarının verilmesi halinde.

Ve mart 2012de, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan İstanbul’daki UEFA kongresi sırasında Michel Platiniye bir öneride bulundu. Erdoğan, şikeye bulaşan kişilerin ceza alması gerektiğini, ancak futbol kulüplerine verilecek cezaların milyonlarca taraftarın cezalandırılması anlamına geleceğini söylüyordu. Türkiye’nin en güçlü adamının bu fikri, federasyonun şike sorununun çözüm ve şike yapan kulüplerin ligde tutulmasının yöntemini işaret ediyordu.  

Sonuç olarak, federasyon önce 24. Maddeyi, arkasından 30 nisan 2012’de 58. Maddeyi değiştirdi. 58. Maddedeki “şike teşebbüsü” için küme düşme cezası çıkarıldı. Lütfen buradaki detaya dikkat edin. “Şike teşebbüsüne küme düşme cezası” disiplin prosedürlerinden çıkarılıyordu…

Bu sırada başkan Demirören yepyeni bir terim yaratıyor ve şike eylemlerinin sahaya yansımadığını iddia ediyordu. Ancak bu bakış açısı, UEFA Disiplin yönetmelikleri ve CAS’ın önde gelen davalarındaki tutumuyla çelişiyordu. 

2 Mayısta, yeni ve güdümlü Etik Komitesi son raporunu yayınları da şike aktivitelerini yalnızca “teşebbüsler” ile sınırlandırdı. Bu, 11 maçta şike ve 3 maçta teşebbüs olduğunu söyleyen ilk raporla çelişiyordu. Az önce belirttiğim üzere, şike teşebbüsü için küme düşme cezası yeni rapordan sadece iki gün önce ortadan kaldırılmıştı. Komite, iddia edilen teşebbüslerin maç sonuçlarını etkilemediğini söylüyordu.

Daha sonrasında PFDK 6 kulübün yönetici, oyuncu, teknik direktör ve çalışanlarını maç sonuçlarını belirlemek suçundan cezalandırdı ancak profesyonel futbol kulüplerinin kişilerin eylemlerinden ötürü sorumlu tutulamayacağını iddia ederek kulüplerin hepsini akladı. “Disiplin ihlal unsurlarının gerçekleşmediği gerekçesiyle cezaya gerek görülmemiştir” deniliyordu federasyon açıklamasında. Bu akıl dışı şike tanımı, sporun en önemli varlığı olan doğruluk kavramının sonu anlamına geliyordu.

Açıkça görüldüğü üzere, federasyonun yenilenmesi ve siyasilerin müdahaleleriyle şike rüzgarı yön değiştirmiş ve şike yapan kulüplerin lehine eser olmuştu.

Futbola düşkünlükleriyle bilinen Türk taraftarlar artık izledikleri şeyin futbol olmadığını, sadece milyon dolarlık oyuncularca icra edilen bedava bir tiyatro olduğunu düşünüyorlar. Türkiye’deki otoritelere olan inanç kaybolmuş durumda. Stadyumlar her maçta şike pankartları ve tezahüratlarıyla dolu, taraftarlar arasındaki kavgalar olağan kabul ediliyor. Özellikle Trabzonspor taraftarları şampiyonluklarının tescil edilmesini bekliyor.

Yorulmak bilmeyen taraftarlar, bu güzel spordaki kirlenmeye karşı yürüttükleri haklı mücadelelerini sürdürmeye ve şike konusunu gündemde tutmaya çalışıyorlar. Avrupanın çeşitli ülkelerinde eylemler düzenliyor, UEFA FIFA ve TFF merkezleri önünde protestolar yapıyorlar. UEFA ve FIFA’ya milyonlarca şikayet gönderiyorlar. Evet, UEFA Fenerbahce ve Besiktası Avrupa kupalarından men etti fakat karar verme süreci anlaşılmaz bir biçimde uzundu. Verilen kararlar doğru ancak eksikti. UEFA hala kişilerle ilgili kararlarını vermiş değil. Önde gelen futbol otoriteleri bir an önce harekete geçmeli ve kirli figürleri Türk futbolunun dışına itmelidir. Birçok paralel örnek gösterebiliriz. Polonyada, almanyada, portekizde, italyada, makedonyada, finlandiyada, yunanistanda ve birçok başka Avrupa ülkesinde şike yapan kulüpler küme düşürülmüş ve şike yapan kişiler de futboldan ömür boyu men edilmiştir. Bu noktada şu soruları yöneltebiliriz: Olympiakos Volou, Yunanistan amatör ligine düşürülmek için şikeden daha kötü ne yapmıştı? Juventus’un affedilmez suçu neydi? Herhangi biriniz, şikeyle tanınan bir kişiden para aldığı gerekçesiyle futboldan ömür boyu men edilen, tescili iptal edilen Finlandiya kulübü Tapmere United’ı hatırlıyor musunuz? Ya da başka bir biçimde soralım… Türkiyede Şike yapan kulüpleri ligde tutan nedir? Bunun arkasındaki güç kim? Nasıl olur da Aziz yıldırım hala Fenerbahçe’nin resmi başkanı olabilir? UEFA neden zamana oynuyor? Soruları kolaylıkla çoğaltabilirsiniz. Ama yeteri kadar vaktim yok. Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.

“Düşünceler” adlı eserinde Pascal şöyle der: “gücü adalete veremedik, çünkü güç, adalete karşı çıkıp kendisinin adil olduğunu söylemişti. Haklı olanı güçlü kılamadığımız için de güçlü olanı haklı kıldık.”

Bu pasaj, son iki yılda Türkiye’de neler olduğunun özeti. Siyasi destek, ekonomik potansiyal ve medya desteğini elinde bulundurmanın gücü, yaratacağı sonuçlara karşın, Türk futbolunda neyin adil olduğuna karar vermiştir.

Ve işte, daha önce de dile getirdiğim gibi, futbol otoriteleri bir an önce Türk futbolunda hukuka uygun bir biçimde adaleti sağlamalıdır. Aksi takdirde, en çok sevilen spor Türkiye’de yavaş yavaş adil oyun olmaktan çıkarak peri masalına dönüşecektir.